donderdag 28 november 2013

VVD niet meer mijn partij

Ik heb mijn lidmaatschap voor de VVD opgezegd. Hieronder volgt de opzegbrief:

Tot mijn grote spijt moet ik u mededelen dat ik mijn lidmaatschap opzeg.

De reden hiervoor zit hem in een aantal zaken. Ik ben liberaal in hart en nieren. En tot recent heb ik mij daarom erg thuis gevoeld bij de VVD. Dit thuis voelen is de laatste tijd steeds minder geworden. Een van de standpunten waar ik bij de VVD veel moeite heb is het drugsbeleid. Ik kan er gewoon niet bij, dat een partij die zichzelf liberaal noemt en de V van Vrijheid in haar naam draagt, er voorstander van is drugs te verbieden.

Uiteindelijk komt het er op neer dat de overheid werkende burgers geld afpakt, dat geld vervolgens gebruikt om mensen af te luisteren, helikopters door het land te laten vliegen, om daarna bij mensen in huis te breken omdat daar bijvoorbeeld een paar wietplantjes te veel staan. De overheid doet dit zogenaamd allemaal om burgers tegen zichzelf in bescherming te nemen. En al dit heeft maar één aantoonbaar effect, dat criminele organisaties door het verbod op drugs bakken met geld kunnen verdienen.
De VVD lijkt onder Ivo Opstelten, Fred Teeven en Onno Hoes steeds harder te willen optreden tegen drugs. En voert een steeds minder liberale koers op dit vlak.

In algemene zin ben ik niet alleen liberaal op economisch vlak, maar ben ik ook voor persoonlijke vrijheid. Ik word bijvoorbeeld niet vrolijk van zaken als minimumstraffen, preventief fouilleren, enz. Maar ik heb hier altijd mee leren leven, omdat daar een goede economische paragraaf tegenover stond. Daarnaast heeft de VVD ook standpunten waar ze wel op komt voor persoonlijke vrijheid, zoals het homohuwelijk, de euthanasiewet, legalisatie van prostitutie.

De laatste tijd is niet makkelijk als liberale VVD’er, omdat zowel naar de PVV als naar de PvdA er veel concessies zijn gedaan op het economisch vlak. Daar komt dan bij dat de VVD zelf vooral haar conservatieve punten naar voren schuift bij onderhandelingen.

Gisteren kwam de druppel die de emmer deed overlopen. Alhoewel het eerder aanvoelde als een plens water.  Dit betrof  het standpunt dat door Joost Taverne naar buiten is gebracht. De VVD wil rechters de mogelijkheid afnemen om wetten te toetsen aan internationale verdragen. Dit heeft tot gevolg dat er waarschijnlijk geen enkel land ooit meer met Nederland een verdrag zal willen afsluiten. En Nederland zal per direct uit de EU, VN en de NAVO worden gezet. Omdat de VVD een disclaimer wil plaatsen onder elk verdrag dat het NL parlement ondertekent (ratificeert). De disclaimer luidt: “Het Nederlandse parlement behoudt zicht ten alle tijden het recht voor, om elk afspraak die in dit akkoord is gemaakt, naast zich neer te leggen.” Deze disclaimer wordt met terugwerkende kracht van toepassing op alle internationale verdragen die zijn geratificeerd.

Maar dat is zeker nog niet alles. In Nederland hebben we geen constitutionele toetsing. Dit vind ik een ernstig gebrek. Een grondwet heeft mijns inziens als belangrijkste taak, om mensen te beschermen tegen hun overheid. En in een democratische overheid betekent dat dat minderheden beschermt worden tegen meerderheden. En dit is voor een liberaal essentieel. De kleinste minderheid is namelijk het individu. Dit individu en zijn vrijheid wordt beschermd door de grondwet. Althans in een land waar een rechter ook daadwerkelijk kan toetsen aan de constitutie.

In Nederland wordt dit gebrek opgevangen, door bijv. het Europees verdrag voor de rechten van de mens (EVRM). Dit verdrag zorgt er o.a. voor dat als het Nederlandse parlement een wet aanneemt die discriminerend is, een rechter deze niet kan uit te voeren omdat de wet in strijd is met het EVRM. Als de heer Taverne zijn zin krijgt, is dit niet meer het geval. Het parlement heeft dan de absolute macht in ons land. De democratische rechtstaat wordt dan een democratische meerderheidsdictatuur. Dit is iets waar ik niet mee kan leven.

Ik wens de VVD verder veel succes toe met het terugvinden van haar liberale waarden. Ik zal hier helaas geen deel van uitmaken. De VVD heb ik altijd ervaren als een prettige partij met hele fijne mensen, die met veel passie zich inzetten voor een beter Nederland. Ook heb ik vaak het idee, dat de VVD leden gemiddeld een stuk liberaler zijn dan veel VVD kiezers en de VVD top. Na vandaag zal er een liberaal lid minder zijn.


vrijdag 25 mei 2012

ESM en de soevereiniteit


Wilders wil van de verkiezing in september een referendum maken over Europa. Waar een paar weken geleden nadat Wilders wegliep bij het Catshuis overleg, het leek of de prominente rol van Wilders ten einde zou zijn, lijkt hij nu weer helemaal terug te zijn waar hij was geweest. Hij bepaalt het debat. Het debat over het ESM (Europees Stabiliteitsmechanisme) is voor hem de eerste uitgelezen mogelijkheid om dat debat aan te zwengelen.

Tegenstanders van het ESM beweren dat er soevereiniteit van NL naar Europa wordt overgedragen. Dit is niet correct, er wordt 40 miljard overgedragen in een noodfonds. En over dat noodfonds hebben we, in verreweg de meeste realistische scenario's, ook nog volledige zeggenschap. Maar mijn grootste bezwaar tegen ESM tegenstanders SP en PVV is dat ze een fabeltje verkopen. Het fabeltje dat zij verkopen is namelijk dat we als Nederland onze soevereiniteit behouden als we de schulden maar laten oplopen, zonder serieuze plannen te hebben om die terug te dringen. Roemer en Wilders willen meer geld uitgeven dan dat er binnenkomt. Om dat tekort op te vangen moet er geld geleend worden. Daarnaast zijn er ook nieuwe obligatie's nodig om de aflopende obligatie's op te vangen.

Het ironische is, dat dit geld vooral van banken en pensioenfondsen zal moeten komen en wellicht dat er nog een wat obligatie's gekocht worden door vermogende particulieren. De zogenaamde financiële markten waar Roemers en zijn SP vaak tegen hebben geageerd. De ironie is dat Roemer en Wilders met hun vooringenomen beleid ons helemaal afhankelijk maken van deze financiële markten. Deze markten bepalen hoe lang het door hun gewenste stimuleringsbeleid gevoerd kan worden. Als zij niet meer bereid zijn dat te financieren, dan houdt het op. En op dat moment zou Nederland of in een Argentijns scenario terecht komen, waarin alle spaarders hun geld kwijt zijn. Of Nederland wordt dan overgeleverd aan het IMF, zoals Griekenland dat nu is aan de Troika. Als het IMF ons dan nog kan redden, zou dat een best-case scenario zijn. Maar dan blijft er van de felbegeerde soevereiniteit helemaal niks meer over.

Met het ESM, wordt een maatregel genomen, om ervoor te zorgen, dat landen in de eurozone niet een speelbal worden van de speculanten. Het ESM is juist bedoeld om ervoor te zorgen dat wij in Europa weer grip op de situatie krijgen, dat wij weer in controle komen. Dat het ESM geen fraai iets is mogen duidelijk zijn. Maar we moeten de realiteit onder ogen zien, dat Nederland de volledige soevereiniteit al lang uit handen heeft gegeven. Dat is niet omdat we nu de euro hebben of onderdeel uitmaken van Europa. Dat komt omdat we een overheidsschuld hebben van meer dan 400 miljard. En daarnaast een tekort van meer dan 18 miljard (als het Lente-akkoord wordt uitgevoerd). En dan willen Wilders en Roemer in 2013 meer dan 24 miljard bijlenen. Het fabeltje dat ze verkopen is, dat we met zo'n hoge schuld en zo'n hoog tekort nog soeverein zijn over onze eigen financiën en dat we maar alles kunnen doen en laten. Maar helaas moet ik toegeven, dat beide partijen op dit moment in de media hun verhaal ontzettend goed weten te spinnen.

zaterdag 3 april 2010

Geert Wilders en zijn aanhangers zijn een soort tokkies

In het oude Griekenland was er een parlement, maar geen volksvertegenwoordiging. Het parlement werd gerund door de burgers, die de tijd en de zin hadden om aan het parlement deel te nemen. De bedoeling van dit parlement was om ervoor te zorgen, dat de mensen samen afspraken konden maken om zaken te regelen of wetten te maken. Om dat dit systeem niet kan werken in een land van 16.7 miljoen mensen hebben we een volksvertegenwoordiging. Het doel van die volksvertegenwoordiging is hetzelfde als die van het Oude Griekse parlement, namelijk ervoor zorgen dat we met zijn allen een zo leefbaar mogelijke samenleving krijgen voor een zo groot mogelijke groep.

De meeste politici in Nederland zijn van mening, dat ze altijd serieus het debat met Wilders moeten aangaan, omdat als ze hem schofferen of negeren, ze dat ook eigenlijk met zijn kiezers doen. Ik ben het eens met de opvatting, dat als je iets over Wilders zegt, dat ook zijn kiezers raakt. Als je Wilders belachelijk maakt vanwege zijn denkbeelden dan maak je ook zijn kiezers belachelijk, die zijn opvattingen delen. Maar als dat zo is dan geldt dat ook andersom. Als bijvoorbeeld PVV’er De Mos mevrouw Van Gent (Groen Links) beledigt vanwege haar omvang, dan schoffeert hij niet alleen Van Gent, maar ook haar stemmers en de mensen die gewoon simpelweg respect hebben voor haar persoon, los van haar politieke opvatting.

Geert Wilders en de PVV hebben niks anders gedaan (de afgelopen drie jaar dat ze in de kamer zaten) dan zoeken naar redenen om kritiek en beledigingen te uiten op het kabinet en hun collega’s, die ook in de oppositie zitten. Kritiek is geen ramp, maar als je alleen maar bezig bent om te kijken hoe je iemand vandaag weer kan pakken of een hak kunt zetten, wordt dat op den duur heel irritant. De PVV is te vergelijken met de buurman, die als je heg iets te groot wordt, gelijk naar de rechter stapt, als je BBQ feest iets te luidruchtig is de politie belt en die je auto-banden laat leeglopen als je een rondje gaat fietsen. Als je zo leeft, wordt het erg lastig een productieve relatie op te bouwen met je buren. Hetzelfde geldt voor de politiek, als je andere partijen stelselmatig schoffeert, dan wordt samenwerken extreem lastig, wellicht onmogelijk.

Dat veel PVV’ers een probleem hebben met het politieke establishment is wellicht begrijpelijk en soms ook terecht. Maar als men dan maar op iemand stemt, die weinig anders doet dan de politici van andere partijen beledigen en bekritiseren, betekent dat je eigenlijk ook al je landgenoten die niet op Wilders hebben gestemd, beledigt en bekritiseert. Misschien is dat wat de meeste PVV’ers willen, maar mij lijkt dat sterk. Wilders lijkt de laatste tijd bezig met een charme offensief en hij probeert het gat te verkleinen met de overige partijen. Maar na drie jaar zich zo gedragen te hebben, als hij en zijn partijgenoten hebben gedaan, dan zou hij zo ontzettend moeten draaien, dat Wouter Bos daar nog jaloers op zou zijn. Wilders kan dat ook niet doen, zonder compleet ongeloofwaardig te worden. Het is nu alleen te hopen, dat potentiële PVV stemmers zich daar nu bewust van worden.

donderdag 1 april 2010

Aboutaleb is de spreekpop van Marco Pastors

Marco Pastors is er altijd als de kippen bij om kritiek te uiten op de burgemeester van Rotterdam. Hij veronderstelt dan meestal dat Aboutaleb slap optreedt. Het ging bijvoorbeeld zo bij de Hoek van Holland rellen en de ongeregeldheden bij de verkiezingen. In reactie op de rellen bij Hoek van Holland, waarbij een relschopper het leven liet door toedoen van een politie kogel, besloot Aboutaleb om gelijk maar de Dance Parade af te schaffen. Bij de ongeregeldheden bij de verkiezingen werden meteen de leden van een stembureau vervangen, nadat hier teveel mensen met zijn tweeën in één hokje gingen staan.

Als je de reactie’s van de Rotterdams eerste burger zo beziet, dan kan je je afvragen of Aboutaleb inderdaad wel zo zwak optreedt. Sterker om nu de Dance Parade af te schaffen louter vanwege ‘veiligheidsredenen’ lijkt mij wat overtrokken. Het lijkt er op alsof Aboutaleb er alles aan doet om maar van dat imago van slappeling af te komen. Met als gevolg dat hij niks anders kan doen, dan of meteen naar Pastors luisteren als deze iets over hem roept of dit proberen voor te zijn, door te denken: “Wat zou Marco hier van vinden?” en daar op te anticiperen, door bij voorbaat maar zo streng mogelijk op te treden. Hierdoor maakt Aboutaleb zich heel erg afhankelijk van Pastors en lijkt het net alsof hij in de broekzak van Marco Pastors en Leefbaar Rotterdam zit.

zaterdag 27 maart 2010

Garantie stelling leidt tot meer risico nemend gedrag

Toen Icesave failliet ging heeft toenmalig minister van financiën Wouter Bos de garantie regeling voor spaargeld uitgebreid. Tegenwoordig is het zo, dat de eerste 100.000 euro die op een spaarrekening staat gegarandeerd wordt in het geval van een faillissement van een spaarbank, hiervan is 20.000 het gevolg van Europese afspraken, de overige 80.000 een wet in Nederland. Overigens is het zo, dat niet de overheid voor het geld opdraait, maar de overige banken moeten naar rato van hun uitstaande spaar kredieten betalen als het misgaat.

Het gevolg van dit beleid is dat er weinig incentive (motivatie) is voor spaarders om hun geld weg te zetten bij banken die minder risico nemen of meer solvabel zijn. Als een klant kan kiezen tussen 4.5% rente, met een kans van 1% dat die bank in een jaar failliet gaat of 3.5% en dezelfde soort kans van 0.1%, dan zullen de meeste klanten kiezen voor de rente van 4.5%, want als de bank failliet gaat is de rekening voor de andere banken en niet voor de klant. In feite dragen de voorzichtige banken mede het risico van de banken die veel risico nemen.

Aan de andere kant lijkt het mij ook niet verstandig om helemaal niet garant te staan voor spaartegoeden, zeker aangezien voor de leek het niet te doen is om te bepalen hoeveel risico een bank loopt. Daarom pleit ik ervoor om een herverzekerings-instelling bij de DNB of ECB in te richten, waar spaarbanken zich verplicht bij moeten aansluiten. Aan deze verzekeringsinstelling moet premie betaald worden, die niet alleen afhankelijk is van de hoeveelheid spaartegoed dat uitstaat, maar ook van het risico dat de bank loop. Hierbij kunnen zaken als solvabiliteit en kredietwaardigheid kunnen worden meegenomen. Of dan de kredietwaardigheid bepaald wordt, door de DNB of ECB zelf of door een partikuliere kredietbeoordelaar als Moody’s (je weet wel van AAA, AA en zo) dat zijn nog later uit te werken details. Maar vooral belangrijk is dat groter risico ook inhoudt grotere kosten, zodat banken meer gemotiveerd worden om op een solvabele manier te bankieren.

Verkiezingsparadox

Het gaat al jaren niet goed met de relatie tussen de burger en de politiek, althans dat is wat we vernemen van politici en journalisten en hun peilingen. Er zijn weinig populaire politici, maar als we kijken naar de politici, die wel populair zijn, dan valt iets op. En dat is dat deze politici vaak burgemeesters zijn, zoals Job Cohen, Gerd Leers en Ivo Opstelten. De ironie is nu juist, dat geen van deze politici door het volk gekozen is. Ik vraag me af of deze drie politici überhaupt ooit aan een verkiezing hebben meegedaan. Het is toch wel opvallend, dat de politici, die door het volk zijn gekozen, doordat zelfde volk worden uitgekotst. En dat politici (of bestuurders), die het volk door de strot worden geduwd, op handen worden gedragen. Het is een beetje gechargeerd, maar toch is een wonderbaarlijke paradox. Alleen heb ik er zelf geen verklaring voor. U wel?

Waar is de analyse voor geweld tegen ambulance broeders

Mijn moeder is arts (verpleeghuisarts) en ze is altijd erg goed geïnformeerd, omdat ze leest als een dossier vreter. En zo kwam laatst aan de keukentafel, toen ik daar op bezoek was, het onderwerp naar voren van sommige mensen die ambulance personeel bedreigen en aanvallen. Haar stelling was, dat bij hun het besef leeft, dat een ambulance maar een doel dient en dat is het taxiën van mensen naar het ziekenhuis. Vroeger mocht dit misschien zo zijn, maar tegenwoordig zijn ambulances rijdende mini ziekenhuisjes, met aan boord personeel met buitengewone opleiding voor het leveren van acute hulp. Het is daarom steeds gebruikelijker om mensen ter plekke te helpen en ze pas te gaan vervoeren als de patient in een stabiele toestand is gekomen. Maar zij heeft de overtuiging, dat deze vaak jongeren geen kennis hebben van de moderne manier van werken van ambulance personeel. En dat op het moment dat een vriend (of familielid) acute medische hulp nodig heeft, deze jongeren niet snappen, waarom hun vriend niet direct naar het ziekenhuis wordt gereden, maar er tijd wordt verspeeld, door ter plekke te blijven. Wellicht kan hierbij een rol spelen, dat op ambulances geen artsen maar broeders meerijden. Dat deze broeders een uitstekende opleiding hebben genoten en dito werk afleveren is bij hun onbekend.

In hun paniek zouden deze jongeren dan overgaan tot dreigementen en geweld, niet in staat om te gaan met de situatie. Ik kan niet beoordelen, of mijn moeder gelijk heeft. Zelf heb ik het idee, dat op zijn minst meer meespeelt (erkent zij zelf ook), maar hoe belangrijk de informatie achterstand is voor het veroorzaken van agressie tegen ambulance personeel kan ik niet beoordelen. Ook kunnen zaken meespelen als niet goed overweg kunnen met de eigen emotie’s of het totaal niet vertrouwen van overheids instanties. Door het gemekker van Geert W. en zijn vriendjes voelen mensen zich niet echt gesteun door de Nederlandse overheid en wellicht dat ze daarom geen vertrouwen hebben in welke officiële instantie dan ook.

Hoe lastig het wellicht ook te zeggen is wat nu precies de oorzaak is van agressie tegen broeders verbaas ik mij over het feit, dat hier zover ik kan beoordelen nog geen gedege analyse is gedaan. Inzicht in de oorzaak van de agressie biedt hulp bij het kiezen voor oplossingen. Als er inderdaad sprake is van een gebrek aan kennis bij sommige jongeren over hoe ambulances te werk gaan, dan lijkt de oplossing voor de hand te liggen en relatief eenvoudig. Lastiger wordt het als het gaat om een gebrek aan vertrouwen in instanties en nog lastiger als een gebrekkige emotionele ontwikkeling de oorzaak is. Maar zonder inzicht in de oorzaken is het al helemaal onmogelijk een oplossing te kiezen. Daarom moet eerst dit onderzoek plaats vinden.